가톨릭 교리서 DOCTRINE

가톨릭 교리서

검색 (목차 또는 내용) 검색

PARS PRIMA PROFESSIO FIDEI

교회 교리서
SECTIO SECUNDA: FIDEI CHRISTIANAE PROFESSIO CAPUT PRIMUM ARTICULUS 1“”CREDO IN DEUM PATREM OMNIPOTENTEM, CREATOREM CAELI ET TERRAE”
교회 교리서

Ⅱ. "Corpore et anima unus"

II. ‘육체와 영혼으로 하나인 존재’

362 Persona humana, ad imaginem Dei creata, simul est ens corporale et spirituale. Narratio biblica hanc realitatem sermone exprimit symbolico, cum asserit: “Formavit Dominus Deus hominem pulverem de humo et inspiravit in nares eius spiraculum vitae, et factus est homo in animam viventem”(Gn 2,7). Totus ergo homo est a Deo volitus.
362 하느님의 모습으로 지어진 ‘인간’은 육체적이며 동시에 영적인 존재이다. “주 하느님께서 흙의 먼지로 사람을 빚으시고, 그 코에 생명의 숨을 불어넣으시니, 사람이 생명체가 되었다.”(창세 2,7)는 성경의 이야기는 바로 이러한 사실을 상징적 언어로 설명하는 것이다. 그러므로 하느님께서는 전체적인 인간을 원하신 것이다.
363 In sacra Scriptura verbum anima saepe vitam denotat humanam vel totam humanam personam. Sed denotat etiam id quod in homine est summe intimum et maximi valoris in illo, per quod ille magis peculiariter est imago Dei: “anima” significat principium spirituale in homine.
363 영혼이라는 말은 성경에서 종종 인간의 생명이나(226) 인격 전체를 의미한다.(227) 그러나 이 말은 또한 인간의 가장 내밀한 것,(228) 가장 가치 있는 것을(229) 가리킨다. 그리고 특히 인간은 그것을 통해서 하느님의 모습을 지니게 된다. ‘영혼’은 인간의 영적 근원을 가리킨다.
364 Corpus hominis dignitatem “imaginis Dei” participat; illud est corpus humanum praecise quia anima spirituali animatur, atque tota persona humana destinatur completa ut in corpore Christi templum Spiritus fiat.
364 인간의 육체는 ‘하느님 모습’의 존엄성에 참여한다. 그것이 인간의 육체인 것은 정확히 말해서 영혼을 통하여 생명력을 얻기 때문이다. 그리고 그리스도의 몸 안에서 성령의 성전이 되는 것은 바로 인간 전체이다.(230)
“Corpore et anima unus, homo per ipsam suam corporalem condicionem elementa mundi materialis in se colligit, ita ut, per ipsum, fastigium suum attingant et ad liberam Creatoris laudem vocem attollant. Vitam ergo corporalem homini despicere non licet, e contra ipse corpus suum, utpote a Deo creatum et ultima die resuscitandum, bonum et honore dignum habere tenetur”
육체와 영혼으로 단일체를 이루는 인간은 그 육체적 조건을 통하여 물질세계의 요소들을 자기 자신 안에 모으고 있다. 이렇게 물질세계는 인간을 통하여 그 정점에 이르며, 창조주께 소리 높여 자유로운 찬미를 드린다. 그러므로 인간은 육체적 생활을 천시해서는 안 된다. 오히려 반대로 인간은 하느님께 창조되고 마지막 날에 부활할 자기 육체를 좋게 여기고 존중하여야 할 의무가 있다.(231)
365 Unitas animae et corporis ita est profunda ut anima “forma”corporis considerari debeat; id est propter animam spiritualem corpus, materia constitutum, est corpus humanum et vivens; spiritus et materia in homine non sunt duae naturae unitae, sed eorum unio unam solam efficit naturam.
365 영혼과 육체의 단일성은 영혼을 육체의 ‘형상’으로 생각해야 할 만큼 심오하다.(232) 말하자면 물질로 구성된 육체가 인간 육체로서 살아 있는 존재가 될 수 있는 것은 영혼 때문이다. 인간 안의 정신과 물질은 결합된 두 개의 본성이 아니라, 그 둘의 결합으로 하나의 단일한 본성이 형성되는 것이다.
366 Ecclesia docet unamquamque animam spiritualem a Deo esse immediate creatam - illa non est a parentibus “producta” -; ea nos etiam docet illam esse immortalem; illa non perit cum a corpore separatur in morte, et iterum corpori unietur in resurrectione finali.
366 교회는 각 사람의 영혼이 ─ 부모들이 ‘만든’ 것이 아니라 ─ 하느님께서 직접 창조하셨고,(233) 불멸한다고 가르친다.(234) 죽음으로 육체와 분리되어도 영혼은 없어지지 않으며, 부활 때 육체와 다시 결합될 것이다.
367 Quandoque invenitur animam a spiritu distingui. Sic sanctus Paulus orat ut nostra “omnia, et integer spiritus [...] et anima et corpus” serventur “sine querela in Adventu Domini”(1 Thess 5,23). Ecclesia docet hanc distinctionem dualitatem non introducere in animam. “Spiritus” significat hominem inde a creatione sua ad suum finem supernaturalem ordinari, animamque eius capacem esse quae gratuito ad communionem superelevetur cum Deo.
367 때때로 영혼은 ‘영’과 구별되어 쓰이는 것을 볼 수 있다. 바오로 사도는 “우리 주 예수 그리스도께서 재림하실 때까지 우리의 영과 혼과 몸이 온전하고 흠 없이”(1테살 5,23) 지켜지기를 기도한다. 교회는 이러한 구분이 영혼을 둘로 나누는 것이 아님을 가르친다.(235) ‘영’이란 인간이 그 창조 때부터 자신의 초자연적인 목표를 향하고 있음을 의미하며,(236) ‘영혼’은 은총으로 하느님과 친교를 이룰 수 있음을 의미한다.(237)
368 Ecclesiae traditio spiritualis etiam in corde insistit, sensu biblico “intimae profunditatis” (“in visceribus”: Ier 31,33), ubi persona se decidit aut non decidit pro Deo.
368 교회의 영적인 전통은 또한 성경에서 ‘존재의 심연’(“그들의 가슴에”, 예레 31,33)이라는 뜻으로 쓰이고 있는 마음에 대해서도 강조한다. 이 마음속에서 인간은 하느님을 선택하거나 포기할 것을 결정한다.(238)