TITULUS V DE VOTO ET IUREIURANDO
|
제 5 장 서원과 맹세
|
CAPUT I DE VOTO
|
제 1 절 서원
|
Can. 1191 - §1. Votum, idest promissio deliberata ac libera Deo facta de bono possibili et meliore, ex virtute religionis impleri debet.
|
제 1191 조 ① 서원 즉 가능하고 더 좋은 선에 관하여 심사 숙고하고 자유로이 하느님께 맺은 약속은 종교의 덕행으로 이행되어야 한다.
|
§2. Nisi iure prohibeantur, omnes congruenti rationis usu pollentes, sunt voti capaces.
|
② 이성의 사용을 합당하게 하는 모든 이는 법으로 금지되지 아니하는 한, 서원을 발할 능력이 있다.
|
§3. Votum metu gravi et iniusto vel dolo emissum ipso iure nullum est.
|
③ 불의한 심한 공포나 범의로 발한 서원은 법 자체로 무효다.
|
Can. 1192 - §1. Votum est publicum, si nomine Ecclesiae a legitimo Superiore acceptetur; secus privatim.
|
제 1192 조 ① 합법적인 장상에 의하여 교회의 이름으로 접수되는 서원은 공적 서원이고, 그 외는 사적 서원이다.
|
§2. Sollemne, si ab Ecclesia uti tale fuerit agnitum; secus simplex.
|
② 교회에 의하여 장엄한 서원으로 인정된 서원은 장엄 서원이고, 그 외는 단순 서원이다.
|
§3. Personale, quo actio voventis promittitur; reale, quo promittitur res aliqua; mixtum, quod personalis et realis naturam participat.
|
③ 서원자의 행동이 약속되는 것은 인적 서원이고, 어떤 사물이 약속되는 것은 물적 서원이며, 인적 및 물적 성격을 겸하는 것은 혼합 서원이다.
|
Can. 1193 - Votum non obligat, ratione sui, nisi emittentem.
|
제 1193 조 서원은 그 성질상 서원자 외에는 구속하지 아니한다.
|
Can. 1194 - Cessat votum lapsu temporis ad finiendam obligationem appositi, mutatione substantiali materiae promissae, deficiente condicione a qua votum pendet aut eiusdem causa finali, dispensatione, commutatione.
|
제 1194 조 서원은 그 의무를 완료하기 위하여 지정된 시간의 경과, 약속된 재료(내용)의 본질적 변화, 서원이 걸려 있는 조건이나 그 목적 원인의 결여, 또는 관면이나 교환으로 끝난다.
|
Can. 1195 - Qui potestatem in voti materiam habet, potest voti obligationem tamdiu suspendere, quamdiu voti adimpletio sibi praeiudicium afferat.
|
제 1195 조 서원의 재료(내용)에 대하여 권력을 가진 이는 서원의 이행이 자기에게 손해를 끼치는 동안에는 그 서원의 의무를 정지시킬 수 있다.
|
Can. 1196 - Praeter Romanum Pontificem, vota privata possunt iusta de causa dispensare, dummodo dispensatio ne laedat ius aliis quaesitum:
|
제 1196 조 정당한 이유가 있으면 타인의 기득권을 침해하지 아니하는 한, 사적 서원들을 관면할 수 있는 이들은 교황 외에도 다음과 같다.
|
1. loci Ordinarius et parochus, quod attinet ad omnes ipsorum subditos atque etiam peregrinos;
|
1. 교구 직권자와 본당 사목구 주임은 자기들의 모든 소속자들뿐 아니 라 체재자들에 대하여.
|
2. Superior instituti religiosi aut societatis vitae apostolicae, si sint clericalia iuris pontificii, quod attinet ad sodales, novitios atque personas, quae diu noctuque in domo instituti aut societatis degunt;
|
2. 수도회나 사도 생활단이, 성좌 설립 성직자회이면 그 장상은 그 회원들과 수련자들 및 그 회나 단의 집에서 주야로 지내는 자들에 대하여.
|
3. ii quibus ab Apostolica Sede vel ab Ordinario loci delegata fuerit dispensandi potestas.
|
3. 사도좌나 교구 직권좌로부터 관면권을 위임받은 이들.
|
Can. 1197 - Opus voto privato promissum potest in maius vel in aequale bonum ab ipso vovente commutari; in minus vero bonum, ab illo cui potestas est dispensandi ad normamCan. 1196.
|
제 1197 조 사적 서원으로 약속된 일은 서원자 본인에 의하여 더 크거나 동등한 선익으로 교환될 수 있다. 더 적은 선익으로는 제1196조 규범에 따른 관면권자에 의하여 교환될 수 있다.
|
Can. 1198 - Vota ante professionem religiosam emissa suspenduntur, donec vovens in instituto religioso permanserit.
|
제 1198 조 수도 선서 전에 발한 서원들은 서원자가 수도회에 머물고 있는 동안에는 정지된다.
|
CAPUT II DE IUREIURANDO
|
제 2 절 맹세
|
Can. 1199 - §1. Iusiurandum, idest invocatio Nominis divini in testem veritatis, praestari nequit, nisi in veritate, in iudicio et in iustitia.
|
제 1199 조 ① 맹세 즉 진실의 증인으로서 하느님의 이름을 부르는 것은 진리와 판단과 정의 안에서가 아닌 한 발할 수 없다.
|
§2. Iusiurandum quod canones exigunt vel admittunt, per procuratorem praestari valide nequit.
|
② 교회법 조문들이 요구하거나 허가하는 맹세는 대리인을 통하여서는 유효하게 발할 수 없다.
|
Can. 1200 - §1. Qui libere iurat se aliquid facturum, peculiari religionis obligatione tenetur implendi, quod iureiurando firmaverit.
|
제 1200 조 ① 자기가 어떤 것을 하겠다고 자유로이 맹세한 자는, 맹세로 확언한 것을 이행할 특별한 종교의 의무가 있다.
|
§2. Iusiurandum dolo, vi aut metu gravi extortum, ipso iure nullum est.
|
② 범의나 힘이나 심한 공포로 강요된 맹세는 법 자체로 무효다.
|
Can. 1201 - §1. Iusiurandum promissorium sequitur naturam et condiciones actus cui adicitur.
|
제 1201 조 ① 약속의 맹세는 그 맹세가 붙여진 행위의 본성과 조건을 따른다.
|
§2. Si actui directe vergenti in damnum aliorum aut in praeiudicium boni publici vel salutis aeternae iusiurandum adiciatur, nullam exinde actus consequitur firmitatem.
|
② 타인들의 손해나 또는 공익이나 영원한 구원의 침해를 직접 지향하는 행위에 맹세가 붙여졌으면 그 때문에 그 행위가 강화되지는 아니한다.
|
Can. 1202 - Obligatio iureiurando promissorio inducta desinit:
|
제 1202 조 약속의 맹세로 말미암은 의무가 끝나는 때는 다음과 같다.
|
1. si remittatur ab eo in cuius commodum iusiurandum emissum fuerat;
|
1. 맹세를 발함으로써 이익을 받을 자에 의하여 면제되는 때.
|
2. si res iurata substantialiter mutetur, aut, mutatis adiunctis, fiat vel mala vel omnino indifferens, vel denique maius bonum impediat;
|
2. 맹세된 사물이 본질적으로 변하거나 또는 사정이 바뀌어 악하게 되거나 전혀 무관하게 되거나 더 큰 선을 방해하는 때.
|
3. deficiente causa finali aut condicione sub qua forte iusiurandum datum est;
|
3. 맹세를 하게 된 목적 원인이나 조건이 결여되는 때.
|
4 dispensatione, commutatione, ad normamCan. 1203.
|
4. 제1203조의 규범에 따라 관면되거나 교환되는 때.
|
Can. 1203 - Qui suspendere, dispensare, commutare possunt votum, eandem potestatem eademque ratione habent circa iusiurandum promissorium; sed si iurisiurandi dispensatio vergat in praeiudicium aliorum qui obligationem remittere recusent, una Apostolica Sedes potest iusiurandum dispensare.
|
제 1203 조 서원을 정지시키고 관면하고 교환할 수 있는 이들은 약속의 맹세에 관하여서도 같은 이유로 같은 권력을 가진다. 그러나 맹세의 관면이 그 의무의 면제를 거부하는 타인들의 침해를 지향하면, 사도좌만이 그 맹세를 관면할 수 있다.
|
Can. 1204 - Iusiurandum stricte est interpretandum secundum ius et secundum intentionem iurantis aut, si hic dolo agat, secundum intentionem illius cui iusiurandum praestatur.
|
제 1204 조 맹세는 법과 맹세자의 의향에 따라 좁게 해석되어야 한다. 만일 맹세자가 범의로 발했으면 그 맹세의 상대자의 지향에 따라 해석되어야 한다.
|